Poezja to wieloznaczny termin, współcześnie stanowiący przede wszystkim określenie dzieł literackich nienapisanych prozą lub synonim liryki. Jednak to coś więcej, to wewnętrzne przeżycia,  emocje, to nasz stan Ducha. Jak pisał Juliusz Słowacki poezja ma nas „zjadaczy chleba” przemienić w anioły.
Od bardzo dawna spotkania z poezją były największą formą kulturalnego spędzania czasu. Dlatego w dniu 8 listopada 2013 roku w Dziennym Domu Pomocy Społecznej w Lubartowie odbył się wieczorek poetycki pt. „Nieś się poezjo nieś…”. Celem spotkania było zachęcenie do aktywności artystycznej naszych pensjonariuszy. Dodatkowo, jest to szansa na zwiększenie częstotliwości kontaktów z wysoką kulturą osób, które są marginalizowane ze względu na podeszły wiek bądź niepełnosprawność.
W spotkaniu uczestniczyli podopieczni placówki, którzy usłyszeli wiersze własnej twórczości p. Danuty Woźniak i p. Zbigniewa Błaszczaka – pensjonariuszy  naszej placówki. Ww. poezją zajmują się od wielu lat. Ich twórczość, jak sami podkreślają, jest splotem przemyśleń i przeżyć, ważnych wydarzeń w ich życiu. Swoje wiersze tworzą czasami w środku nocy, czasami podczas spaceru lub „kiedy nadejdzie wena, a wewnętrzny głos mówi abym pisała” – podkreśla p. Danuta.
Pensjonariusze w zadumie i ciszy, przy dźwiękach muzyki słuchali wierszy. Nie obyło się bez miłych słów, komentarzy i pytań o to, w jakich okolicznościach wiersze powstawały.
Reasumując, można powiedzieć, że najkrótsza recenzja tego spotkania powinna brzmieć : są ludzie, którzy poetami bywają i są tacy, którzy poetami po prostu są.